Kinderdief

'Kwajongens dat jullie zijn om ons zo laat wakker te maken. Morgen is het weer vroeg dag.'

Eerst denk ik dat hij het niet meent, maar zijn stem klinkt heel kwaad. Nauwelijks zijn we boven of hij zegt driftig: 'Gauw naar bed jullie, daarginds is de slaapkamer.'

Terwijl ik, nog doodop van het sjouwen, mijn harte-klop in mijn oren voel, luister ik naar het ademhalen van Maurits, het verre stampen van een pomp, die automatisch water opwekt van diep onder de grond. Voor de ijsfabriek van oom Herman. Eigenlijk was hij uitvinder, had vader verteld. Zelfs het moffelen van fietsen heeft hij ontdekt, maar zodra hij iets nieuws had uitgevonden ging het hem vervelen en begon hij aan iets anders.

Terwijl Maurits naast mij ligt te snurken, kan ik de slaap niet vatten. Zodra ik mijn ogen sluit schommel ik als op de fiets, en zie ik de weg onder mij voorbijtrekken.

Na uren val ik in slaap, en droom dat ik mij midden in een pogrom bevind. Kozakken slaan op ons in, zo levensecht dat ik angstig wakker word en mij afvraag of het een droomfantasie is geweest of de herhaling van een gebeurtenis uit mijn voorgeslacht.

's Morgens vroeg al worden de ijskarretjes ingeladen, en de ijscomannen wachten op hun buit. Het zijn voornamelijk vroegere kolonialen, die boven hun pensioentje iets bijverdienen, iets, want een vette betaler is oom Herman niet. Ook in dat opzicht is het verleden teruggekeerd.

En wij, Maurits en ik, wij mogen de ijsjes keuren. Soms is er in de machine pekel overgelopen. Dan zijn ze zo zout als brem, en die zijn voor ons. Het herinnert

85