Kinderdief

Ze bleef maar hangen. Toen zei ze dat ze best wat met me wilde doen. Straks, als de winkel gesloten was. Achter in de schoenmakerij, daar kon niemand ons zien.'

Maurits vertelt het aarzelend, alsof hij zich ervoor schaamt.

'En?' vraag ik.

'Natuurlijk wilde ik het niet. Stel je voor dat vader het zou merken. Trouwens, op mijn leeftijd. Je weet nooit wat er van komt. Ik hou helemaal niet van dat meisje. Voor een pleziertje, zei ze, alleen maar voor een pretje. Als er wat gebeurt ben je nog verder van huis. Weetje dat er bij opoe in het ziekenhuis een meisje van dertien jaar op zaal lag dat moeder moest worden? Van een jongen van vijftien?'

'Hoe weetje dat?' vraag ik verbaasd.

'Dat heeft vader me verteld.'

Dat krijg je, nu Maurits bij hem werkt. Samen spreken ze over dingen waar ik niets van te weten kom. Ik heb het wel goed gevoeld de laatste tijd. Moeder die hem voortrekt, vader ook al. Ineens voel ik me verdrietig worden, heel eenzaam, zoals tegenwoordig vaak het geval is.

Wij fietsen langs het Amersfoortse station omlaag, vragen de weg naar de Langestraat waar oom Aaron woont.

'Het is nu halfzeven, misschien is de sjabbes nog niet voorbij', zeg ik tegen Maurits.

'Wat zou dat?' vraagt hij.

'Dan kunnen we nog niet bij ze aankomen. Je mag op sjabbes niet fietsen.'

'Wanneer dan wel?'

'Na zonsondergang, of een half uur daarna, precies weet ik het niet.'

78