Kinderdief

Van Wijngaarden, een oude partijgenoot uit West, is klant bij vader, helemaal in de Van der Helststraat in Zuid. Trouw brengt hij zijn schoenen ter reparatie. Het enige wat ik van hem weet is dat hij een lieve dochter heeft, Wiesje, die mij al een paar keer heeft gevraagd of ik de volgende dag ook meega met een fietstocht, een dagje naar buiten. Haar toenadering verbaast mij, en ik begrijp niet waarom zij mij per se mee wil hebben. Zo aantrekkelijk ben ik niet voor een meisje dat aan elke vinger vijf jongens kan krijgen. Maar zij heeft haar ouders tot klant bij vader gemaakt, en dat is toch wel aardig van haar. Ze zijn partijgenoten, en ontbreken op geen vergadering.

Nu staat Wiesjes vader bij de mijne in de schoenmakerij. Hij is hevig verontwaardigd over wat hem is overkomen. Zijn vrouw heeft vorige week zijn jas onderhanden genomen, de vlekken eruit gehaald, stof uit de zakken verwijderd. In zijn binnenzak heeft ze een foto gevonden van een meisje. En nu beschuldigt ze hem ervan, dat hij een geheime verhouding heeft.

Het is slaande ruzie geworden want hij weet van niets, en vraagt zich af wie hem dat geintje geflikt heeft.

Maurits vertelt het mij die avond. Hij hikt van het lachen, en steekt ook mij aan. En zo hebben we, zestien en zeventien jaar zijn we al, de slappe lach alsof we nog in de schoolbanken zitten.

74