Kinderdief

Wim Spiekman is zo links, dat het mij soms verwart. Hij moet voor zijn werk heel vaak naar Duitsland, en maakt zich zorgen over wat daar gebeurt. Hij ziet HitIer als een groot gevaar voor de Duitse arbeidersbeweging, dat des te dreigender wordt naarmate de arbeidersbeweging passiever is. Voor het probleem van de miljoenen werklozen zien de Duitse socialisten geen enkele oplossing, de vakbondsbestuurders evenmin. Zij grijpen zich aan bezweringen vast als een medicijnman in het hartje van Afrika. Intussen is Hitier, met zijn nationaal-socialistische beweging, in opmars en zal bij een overwinning geen spaan heel laten van de vakbonden en de socialistische partijen.

Zo praat hij elke keer, op de avonden van de studieclub. Hij schijnt zich vooral voor Judith en mij te interesseren, heeft me een boek geleend van Rosa Luxemburg over Sociale Hervorming en Revolutie. Zijn vrouw nodigt ons tweetjes een keer uit, en dan vertelt Spiekman dat hij deel uitmaakt van de linkervleugel van de sdap.

Op het deurwaarderskantoor hoef ik er niet over te spreken, daar snappen ze er helemaal geen bliksem van. Het zijn geen kwaaie mensen want als iemand echt niet kan betalen treffen ze graag een regeling, en soms laten ze het helemaal lopen. Maar toch heb ik steeds het gevoel dat ik aan de verkeerde kant sta. Er zijn werklozen die uit hun huis worden gezet omdat ze de huur niet kunnen betalen en dan is er altijd knokken in de buurt van het kantoor. De baas waarschuwt de politie om beschermd te zijn, en hij heeft twee beroepsge-tuigen die zelf onderwereld zijn. Als het moet slaan ze van zich af met een ijzeren staaf, en ze schelden op alles wat rood is. Dat doet de baas niet. Hij is niet tegen

48