Kinderdief

ONTWAPENINGSCONFERENTIE

Het is niet gemakkelijk Maurits mee te krijgen naar de kerstbijeenkomst van de sdap in het Concertgebouw. Hij drijft overal de spot mee en vraagt of Albarda er de heldentenor of de bas is. Ik antwoord dat hij zich moet schamen, dat er ernstige dingen op het spel staan: oorlog of vrede, en dat ir. Albarda daarover zal spreken. Hij is niet de eerste de beste, hij is de leider van de Tweede-Kamerfractie van de s d a p , wat vroeger Pieter Jelles Troelstra was, die ons allemaal is voorgegaan.

Dat laatste had ik niet moeten zeggen want nu vraagt Maurits met een ernstig gezicht: 'Voorgegaan? Als voorzanger of als rebbe?'

'Dan ga je maar niet mee', bijt ik hem toe, tegen zijn geintjes kan ik toch niet op. Daar overtuig ik hem mee. We gaan altijd samen op stap tegenwoordig, iedereen denkt dat we boezemvrienden zijn, en als je eigen broer je boezemvriend kan zijn, nou, dan is het ook zo.

Het is stampvol in het Concertgebouw als Maurits en ik naar onze plaats zoeken, boven op het balkon. 'Niet doen', zeg ik geschrokken als hij, eenmaal op onze plaats, een kesausje naar beneden laat vallen, op het hoofd van een vrouw die onder ons zit. 'Per ongeluk', beweert hij, maar ik weet wel beter.

Kerstmis 1931 is het. Albarda zal spreken over de ontwapeningsconferentie, die op 2 februari 1932 in Genève begint. In Het Volk wordt er al over geschreven als de belangrijkste gebeurtenis van deze tijd.

Nu komen twee rijen ajc'ers de zaal binnen, links en

39