Kinderdief

veel gelezen, hij had misschien wel professor kunnen worden en hij moet zich in zijn eentje op het kaaskantoor wel ongelukkig voelen. Misschien zoekt hij het daarom in de politiek want nu kan hij zich laten gelden. Als ik de sdAP verdedig en zeg dat het goed is als je ervoor bent dat de meerderheid beslist, en niet het geweld, lacht hij me uit.

Ik houd vol dat ik revolutie in elk geval slecht vind, net zo slecht als oorlog. Zou hij soms mensen dood kunnen maken? Ik niet.

'Wil je dan dat ze jou vermoorden?' vraagt hij smalend. 'Maar ja, jouw leiders zijn sociaal-fascisten, ze zijn niet beter dan de fascisten, twee handen op één buik.'

Ik laat me dat niet zeggen, draai me om, wil weggaan. Dan grijpt hij me bij mijn schouder beet en zegt verontschuldigend: 'Je moet het je niet persoonlijk aantrekken. Ik bedoel jou niet, en ook niet de gewone leden van deAje of van de sdap, maar jullie leiders. Zij hebben Rosa Luxemburg en Karl Liebknecht vermoord.'

Ik hoor die namen voor het eerst maar zeker weet ik dat het gekkenpraat is om te beweren dat onze leiders fascisten zijn. Door iemand die me zo beledigt wil ik niet meer vriend genoemd worden.

In mijn eentje op weg naar huis voel ik me verdrietig worden. Hans is toch een goede jongen, waarom kwetst hij me dan zo? En waar moet ik tussen de middag naar toe, nu ik niet meer bij hem een stukje kaas kan halen en niet meer kan mopperen op dat deurwaarderskantoor, waar ik me toch niet thuis voel?

34