Kinderdief

kazen liggen opgeslagen, of hij alleen is. Dan schuift hij een stoel bij en grijpt een kaasboor. Waar ik trek in heb? Goudse, Leidse of Edammer? Hij steekt de boor in een kaas, trekt hem eruit en trakteert mij op een kegel kaas. De korst snijdt hij er een centimeter dik af, drukt hem in het gat alsof hij met een kurk een fles moet dichtstoppen, doet een beetje spuug op zijn wijsvinger, wrijft over het kaasoppervlak, en niets is er meer van te zien.

Het is fijn om een echte vriend te hebben.

Ik word uitgenodigd op de zilveren bruiloft van zijn ouders, op de halve woning in de Amsterdamse Pijp.

Een bont gezelschap vult de kamer, met een oom als lolbroek. 'Hebben alle dames en heren het zuur al gehad', is het hoogtepunt van zijn repertoire als de zure bommen op tafel worden gezet. Ik krijg het benauwd omdat de broodjes dik besmeerd zijn met margarine, en belegd met spek, ham of garnalen, iets wat wij thuis nooit eten.

Hoe kan ik mij als ongelovige daar nou druk om maken, verwijt ik mezelf. Maar de traditie drukt als een Alp op de mensheid, heeft Karl Marx gezegd, en het geldt ook voor mij.

Dat heeft Hans mij geleerd, want hij heeft Marx gelezen, en dat prikkelt mijn nieuwsgierigheid nog meer. Hij komt uit een wereld die ik niet ken en die ik vroeger al geheimzinnig vond, als kind. Als de dag van gisteren herinner ik mij dat vader me meenam naar een verkiezingsvergadering op het Zonneplein waar David Wijnkoop sprak voor de communistische partij. Hij is de zoon van een opperrabijn, heeft vader mij verteld, en ik vraag me af of hij als communist ook geen varkensvlees lust.

Als ik naar Hans luister denk ik soms: Hij heeft zo-

33