Kinderdief

Verbaasd kijkt Bep mij aan.

'Wat kan mij dat in godsnaam schelen ? Op de lagere school had ik een vriendinnetje. Die was ook joods', vertelt ze. 'Wat maakt het voor verschil? Ik kon het niet eens zien. Geloof jij dan in rassen?'

'Ik niet, nee.'

'Er zijn toch alleen goeie en slechte mensen, wat je ook bent? Neem jouw moeder bij de kop. Ik heb nog nooit eerder in mijn leven een zo goed mensje ontmoet.'

Verbaasd kijk ik Bep aan. Meent ze wat ze zegt? Daar heb ik nooit eerder aan gedacht. Ze moest weten dat ze Maurits voortrekt. Dan moet ik haar ook vertellen dat moeder niet altijd de enige vrouw in ons gezin is geweest, dat Saartje is gestorven, dat ze helemaal van streek is geraakt, dat ze nergens meer om geeft, niet om haar kleren, niet om haar uiterlijk, dat het voor ons net zo goed verschrikkelijk is, dat we misschien daarom ook tegen haar schreeuwen. Van de warmte van vroeger is niets overgebleven. Ik huiver.

'Wat ril je?' vraagt Bep bezorgd.

'Ach niets', antwoord ik.

'Waarom wil je het niet zeggen?'

'Weet ik niet.'

'Was het omdat ik over je moeder sprak?'

'Nee.'

'Ik wil haar best wel eens komen helpen.'

Haar woorden geven me een schok. Stel je voor dat ze werkelijk zou zien hoe het bij ons thuis is. De vodden op mijn bed die als deken dienst doen. De...

'Heb je gezien dat de bodem van de kolenbak stuk is?'

'Wat gaat jou dat aan?' vraag ik scherp.

'Ik wil me er ook niet mee bemoeien', antwoordt

25