op die dag, de visite met de verrassingen. Ja, Bep, zo moet het zondag ook zijn en zo wordt het ook. In gedachten ben ik toch bij jullie, dat weetje wel. Geef je de kinderen een stevige zoen 'van papa'? En denk verder die dag maar niet te veel aan me, dat verandert toch niets. Op een foto voor me zie ik het schilderij van de moeder, die zich beschermend over haar kind buigt. Jouw verlangen, de kinderen te beschermen, zal van je verjaardag een prettige dag maken.
Heel veel liefs, je Sal.
Amsterdam, 20 november 1960
Liefste Bep en kinderen,
Hoera! Vandaag is mama jarig. Vanmorgen heb ik al in gedachten met jullie meegezongen: er is er eenjarig, hoera, hoera! Lang zal ze leven, hè jongens! Hier, op elk van jullie wangen een stevige verjaardagszoen. Kon ik nu maar eventjes, heel eventjes zien hoe het vandaag thuis is. Wel, dat komt ook weer. En Bep, ben je verwend? Precies opschrijven, hoor, watje gekregen hebt, dan hoor ik dat donderdag met het bezoek. De mooiste, of laat ik zeggen de liefste cadeautjes heb je vast van de kinderen. Van je man deze keer een grammofoonplaat, daar hebben Bart en Karin voor gezorgd. Een plaat van Max Tailleur. Hoe ik daarbij kwam? In de gevangenis heb ik hem een keer op een langspeelplaat gehoord en hartelijk gelachen om zijn moppen. Het is wel een raar cadeau maar brengt toch wat gezelligheid. Dat is op het moment belangrijker dan een of andere pul, die ook wel mooi en gezellig kan zijn, maar de zorg niet doet vergeten. Was het zo goed, Bep? Nu ga ik eerst een reep pakken, die knabbel ik gezellig op terwijl ik schrijf, ik wil toch ook verjaardag
92