De B van Bemazzel

uurwerken, en zo terecht is gekomen in de bedstee van een boerenweduwe, die wijd en zijd bekend blijkt te staan als temeier.

De man, een onooglijk kereltje, trekt zich niets aan van de hatelijkheden en geintjes aan zijn adres. Te oordelen naar zijn onafscheidelijke glimlach heeft hij er veel lol aan beleefd. Er wordt natuurlijk lang en breed over gesproken. Ook op onze slaapzaal. Voor Leo Groenestein biedt het de mogelijkheid ons deelgenoot te maken van zijn ervaringen als hospik bij de marine. Hij heeft immers de officier van gezondheid moeten bijstaan in de vele keren dat een marinier een druiper bleek te hebben opgelopen. Daar wist de dokter wel raad mee. Behalve het voorgeschreven medicijn kreeg de patiënt een bruine vloeistof op zijn lui gesmeerd dat er niet kon worden af gewassen en maandenlang bleef zitten. Leo moest daarvoor zorgen. De dokter gaf hem een wenk, een knipoog, en dan kwam de kwast te voorschijn die een langdurige onthouding waarborgde.

Nu is het Simon de Wolf die op de proppen komt met zijn stokpaardje: de besnijdenis. 'Ik moet ervan kotsen', merkt hij verbitterd op, 'mijn vader moest me zo nodig laten besnijden, iedereen moest zo nodig kunnen zien dat ik een jood ben.'

'Het is ook voor de hygiëne', onderbreekt Bram Zuurkool hem. 'Wij zijn veel minder gevoelig voor infecties. Dat is wetenschappelijk bewezen.'

'Tel uitje winst', zegt Simon de Wolf schamper. 'Alle mensen lopen dergelijke risico's, maar wij moeten zo nodig het uitverkoren volk spelen, zodat wij gebrandmerkt zijn voor de hele wereld. De besnijdenis is het dynamiet van de hele antisemitische hysterie. Alle castratieangsten worden erop uitgeleefd. Het simpele velletje dat eraf wordt gehaald, leeft in de onbewuste fan-

40