Poste-restante Rood

voor hem is gaan pleiten bij Stalin persoonlijk. Als tegenprestatie moest Feuchtwanger een boek schrijven ter verdediging van de Moskouse processen. Dat deed hij: Moskau 1936.'

Hoe zou Else dit allemaal weten? Natuurlijk, zij had in de topkringen verkeerd. Zo kort voor hun breuk nog.

'In 1925, toen wij pas in Moskou waren, was het zo heel anders. Er kwamen daar jonge revolutionairen uit alle landen, enthousiast en toegewijd, zoals Sal nu. Dat was de goede tijd.'

'1925 was de goede tijd al niet meer', onderbrak oom Henk haar.

Zou Roman hebben geweten wat zijn vader en moeder deden? Hoe moest het zijn, in een internaat in Zwitserland, als je nooit zeker was van het lot van je ouders? Nu zijn vader was doodgeschoten mocht hij niet langer alleen blijven. Zo'n dromerige, vriendelijke jongen. Die nog nooit een voetbalwedstrijd had gezien.

Ik mocht hem in de drukte bij Ajax niet kwijt raken. Misschien hadden ze ons wel gevolgd. En zouden ze van de gelegenheid gebruik maken om hem te kidnappen. Ik voelde zijn knokkels in mijn hand over elkaar wrijven. Dat deden we vroeger, wie het sterkste was, en dan verrekte je van de pijn. Zou ik niet liever zijn arm vast houden? Een kwartier lang, totdat ik zelf kramp in mijn hand kreeg; en weer tastte ik naar zijn vingers, zijn handpalm. Even trok hij, en ik verslapte mijn greep, een ogenblik maar.

Het grootste gevaar was geweken.

Bij de Overtoom werd niet meer gepost, althans niet zichtbaar voor ons.

57