Poste-restante Rood

'Je mag wel oppassen dat je niet verbrandt, Henk.'

'Ach mens, jij hebt altijd wat. Kom mee, Salomon, dan laten we dat vrouwvolk alleen. Hier, neem een strootje. Het is niet gek, hè, met je meisje en een tentje in de zon. Je zal wel niet aan je deurwaarders hebben gedacht.'

Hij wist dat ik me ervoor schaamde, op een deurwaarderskantoor te werken.

'Ik heb gisteravond je vriend Niek Engelschman bij me gehad. Hij wil uit de partij en uit de jeugdbeweging.'

Nico? Die altijd zo hard werkte? En oom Henk die het zo rustig vertelde, ofschoon hij anders te keer ging als iemand de beweging verliet?

'Het is geen politieke breuk. En een rustende schutter worden wil hij ook niet. Het ligt heel moeilijk. De jongeman is homoseksueel, heeft hij me verteld, en voelt zich verschrikkelijk eenzaam tussen al die andersgerichten, vooral omdat hij zijn eigen geaardheid moet verbergen. Nu wil hij iets gaan doen voor de rechten van de homoseksuelen, die hij een onderdrukte minderheid noemt, wat ze misschien ook zijn. Ik heb hem mijn zegen gegeven.'

Hoe zou het moeten, als Nico geen secretaris van onze jeugdbeweging meer was?

'Kom jong, kijk niet zo treurig. Vandaag schijnt de zon. Het is een geluk als je nog jong bent, zoals jullie, en geen benul hebt van de gemene streken, die het leven je kan flikken. Het verzet tegen de onderdrukking verheft de mens soms tot de hoogste hoogten; maar die onderdrukking zelf misvormt de mens tot in zijn ziel. Vroeger geloofden wij heilig dat de proletarische revolutie daar in één klap een einde aan zou maken. Ik ben er nu van overtuigd dat het het zwaarste karwei is dat ons wacht, en waar eeuwen mee gemoeid zullen zijn. De proletarische leider

49