Een slecht geweten

'Die zijn voor jou,' zei ik, en legde de zak op het voeteneind.

En om maar duidelijk te maken dat ik echt geen kapsones had, voegde ik eraan toe: 'Weetje dat mijn opa met een karretje sinaasappelen op de hoek van de Foeliedwarsstraat en de Prins Hendrikkade stond?'

Eelke glimlachte, en blij vroeg ik: 'Wil ik er een voor je uitpersen? Of doet je vrouw het als ze straks thuiskomt?'

Geschrokken richtte Eelke het hoofd op, ging toen weer liggen. Ontsteld keek hij me aan, zei: 'Weetje dan niet dat ze al twee maanden dood is?'

Mijn adem stokte in mijn keel. Ik bezwoer het hem, niets was me ervan bekend geweest.

Toen vertelde Eelke, dat hij nog op de avond van haar overlijden Govert had gebeld, en dat deze hem beloofd had het meteen te zullen doorgeven. 'Er was zelfs geen bloemetje van jullie.'

Govert was een van de studenten uit de revolutionaire beweging, die als uilen in de nacht waken over de historische belangen van het wereldproletariaat, en zich meestal geen raad weten als ze met een echte arbeider in aanraking komen. Voor velen van hen gelden de woorden van Elias Canetti, dat voor intellectuelen slechts intellectuelen bestaan.

Zo zat ik te schelden in mezelf, terwij 1 Eelke vervolgde:

'Nog hoor ik haar stem. Elke nacht riep ze enige keren: "Eelke, Eelke..." Dan stond ik weer op om haar te helpen. Ik dorst eenvoudig niet te gaan slapen. Dat heeft maanden zo geduurd. En overdag moest ik naar de houthaven.'

Hij zuchtte diep. Er stonden tranen in zijn ogen.

Gelukkig werden we weer vrienden. In zijn bed vertelde hij over zijnjeugd, en vooral over zijn vader: een oude

69