Een slecht geweten

inhoud van hetgeen hij opnam was hij niet verantwoordelijk, behalve voor de juiste weergave van de redevoeringen. Verder kon hij zijn eigen gang gaan in het leven.

Dat was ook mijn overweging geweest om stenograaf te worden. Maar soms werd je kotsmisselijk van de onzin waar je een goed verslag van moest maken. Een gereformeerd raadslid verzette zich tegen het plaatsen van een bliksemafleider op een blok flats. Als het God behaagde dat de bliksem insloeg, mocht de mens het niet verhinderen. Twintigste eeuw. De bijbel werd erbij gehaald. Deu-teronomium. Naar de leeszaal om het op te zoeken. Een raadslid, militair buiten dienst, was opgestaan om te protesteren tegen de gebruikelijke formulering: voor kennisgeving aangenomen. Je néémt er immers kennis van, en dus moet het zijn: voor kennisneming... Twintig minuten had hij erover staan leuteren.

Tijdens de zitting was Thomas erbij geweest om op te nemen, in plaats van zijn vader Albert. Hij moest ook stenograaf worden, maar kende het vak als een droogzwem-mer. Alles had hij onder de knie, behalve de praktijk. Ging hij met zijn vader mee, dan lukte het niet. Te zenuwachtig. Met een trillende hand hield je het niet bij. Evenmin als je élk woord opnam, met inbegrip van herhalingen en onzin. Begrijpen wat er gesproken werd, des Pudels Kern. De rest weglaten. Voor alle zekerheid had ik met Thomas mee gestenografeerd. Stel je voor, meer dan een kwartier van dergelijke onzin in een gemeenteverslag. Drie regels waren voldoende. En wat Albert niet was gelukt, zijn zoon inwerken, daar was ik in geslaagd. Eerst had ik er iets extra's voor gekregen, later was dat niet meer nodig. Albert wilde rechtvaardig zijn en had me verzekerd: voor jou en Thomas geldt hetzelfde tarief. Eerst was ik ge

58