Een slecht geweten

wachten, als ik met iemand moet naaien die naar uien stinkt en nog veel andere dingen waar jij met je burgermansfatsoen geen benul van hebt.'

Aan de overkant van de straat liep een jongeman met een bos bloemen in zijn hand. Hij wilde haar aandacht trekken, kuchte, lachte, en stak even het boeketje omhoog.

'Die stumper is verliefd op me,' zei ze zacht. 'Ik kan hem daar niet laten lopen. Kom morgen eens bij me langs dan zal ik je meer vertellen. Ga nou maar weg.'

De dag erop liet ik verstek gaan. Ik wou haar helemaal niet meer ontmoeten, en ik meed de straat waar ze werkte. Het deed te veel pijn, een meisje dat ik vroeger zo liefhad gevonden, en ik hoef mezelf niets wijs te maken: ik schaamde me er ook voor. Want brave hendrikken, dat zijn we toch allemaal? Intussen ben je jaloers op een ander die het zo nauw niet neemt. Dat weet ik nog van een schoolvriendje die later bij de marine ging. Samen liepen we naar de hbs, door de Valkensteeg waar een prostituee zat, elke dag opnieuw, zo wond het ons op. Laatst kwam ik een anderej ongen uit de klas tegen die ook bij de marine was gegaan en gedrost was, hij hokte met een vrouw, vertelde hij me. 'Weetje dat Arjaan en ik op hetzelfde schip voeren? Dat was me er een. In Spanje ging hij eens drie keer op één avond naar de hoeren.'

Niet veel later liep ik Sjoerdje toch weer tegen het lijf.

'Nou laat ik je niet meer lopen,' zei ze, 'kom mee,' en voordat ik me kon verzetten gaf ze me een arm. Ze liet me pas los toen we een café waren binnengegaan en in een hoek aan een tafeltje waren gaan zitten. Je ziet er slecht uit, meisje, dacht ik. Ze had gebroken ogen. Niet dof en le-

40