Een slecht geweten

Twee dagen later kwam ik haar op straat tegen, en toen hield ze me aan. Ze vroeg me niet mee te gaan naar haar kamer, en ik geloof dat ik dat ook niet gedaan had, uit angst voor hoerenloper te worden aangezien. Maar gaan liet ze me ook niet. Ze pakte me bij mijn schouder en zei:

'Soms voel ik me meer een Leger-des-Heilszuster dan een hoer. Jij denkt misschien dat ik altijd met mijn benen wijd ga. Veel mannen willen dat niet eens. Die komen bij me om hun nood te klagen, hun verdriet uit te spreken. Daar betalen ze voor, en niet voor meer.

Niet dat ik het erg vind om met ze naar bed te gaan. De mensen maken zich te sappel, alsof het iets verschrikkelijks is. Waarom zou ik het vies vinden? Is het dat soms? Een stukje vlees in je lichaam met een regenmanteltje eromheen. Ze raken me niet eens aan, alsje het goed bekijkt. En liefde? Daar geloof ik niet in.'

Toen ze dat over liefde had gezegd, betrok haar gezicht. Ze ging voor me staan en greep mijn arm.' Alsofjij ook niet op me neerkijkt,' zei ze. 'Dat zie ik heus wel aan je. Doe maar of het niet zo is. Vriendelijk zijn, natuurlijk, je wil me niet kwetsen. Ik ken je toch van de lagere school? De aardige jongen die niemand pijn wil doen. Nee, beledigen wil je me niet, dat heb ik wel begrepen. Wat dat betreft ben je nog een mens. Misschien beschouw je mij ook nog als een mens,' mompelde ze.

Nooit eerder was ik zo in de war geweest. In alles wat ze mij verweet zat een kern van waarheid, en tegelijkertijd voelde ik me tot haar aangetrokken. Nog nooit had ik het gedaan, en zij bood me zeker die kans.

'Je vraagt je natuurlijk af hoe ik in de bizzenis terecht ben gekomen,' vervolgde zij. 'Alsof ik mezelf die vraag niet al duizend keer heb gesteld als ik op een klant sta te

39