Stormvogels

Liesje verschrikt, 'het is alleen voor je moeder, maar kolengruis om de kachel is toch niet nodig?'

'Dat hoef je mij niet te vertellen. Mark en ik hebben moeder voor haar verjaardag een stofzuiger gegeven.'

Liesje zweeg een ogenblik, en vervolgde aarzelend. 'Ik dacht...'

'We hebben hem ook niet meer,' antwoordde ik haastig. 'We hadden hem op een veiling gekocht, dat was niet zo veel geld. Maar hij blies in plaats van te zuigen.'

Liesje schoot in de lach.

'Wat nu?' vroeg zij.

'Dat rotding hebben we natuurlijk niet gehouden. Gelukkig hebben we het op de veiling weer kunnen verkopen.'

Weer kwam Liesje mij op een avond halen, zo maar, of ik meeging naar de bioscoop, over geld moest ik niet zeuren, zij kon het gerust wel voor ons tweetjes betalen. En als ik dat niet wilde, nou, dan kwam het later wel.

Moeder wou haar niet laten gaan. Elke keer als wij aanstalten maakten kwam ze met een nieuw verhaal. Zij ratelde aan een stuk door. Als ze zo doorging kwam Lies natuurlijk nooit meer bij ons.

'Hou nou een keer op,' riep ik wanhopig. Ik stond op, pakte Liesje bij haar arm, trok haar mee naar de gang. Hoewel zij zich losrukte, deed zij toch haar mantel aan en liepen we samen naar beneden.

Haastig liep ze voor mij uit, zodat ik moest proberen haar in te halen, maar als ik naast haar liep, rende ze weer weg. 'Luister nou,' smeekte ik, 'begrijp nou...'

Plotseling bleef Liesje staan.

'Het is verschrikkelijk zoals jullie je moeder afsnauwen,' zei ze verontwaardigd. 'Je zult wel denken: wat gaat het haar aan. Misschien had ik ook niets moeten zeg

72