Stormvogels

ger dan ik, keek van girafhoogte op mij neer, maar toen ik tegenover hem aan tafel moest gaan zitten, vielen vooral de scherpe trekken van zijn gezicht op, terwijl zijn bruine ogen mij onderzoekend opnamen. Verlegen keek ik om mij heen, tuurde naar een wandrek vol boeken.

'Bist ein junger Genosse, was? Haben mich über dir erzählt.' Dich moest het zijn, niet dir in dit geval, had ik immers op school geleerd: vierde naamval. Waarom dacht ik daaraan? Dan kwam hij zeker uit Berlijn. Daar haalden ze dich en dir door elkaar. Een reactionair parlementslid had eens een socialist uit Berlijn bespot omdat hij mich zei in plaats van mir, maar die had hem geantwoord: 'Ik weet tenminste het verschil tussen mein und dein.' Zou ik hem vertellen dat hij daarop moest letten? Wat zou hij dan wel van me denken.

'Hoe gaat het in de Revolutionaire Jeugd?' vroeg hij. 'Grosse Diskussionen?'

Zeg dat wel, dacht ik, en knikte.

'Willy Brandt und Walter Held, dat zaajn de wichtigste joigt-1 eider, nicht? Brandt bei uns, Held ein Trotsky-bewunderer. Du, heb jaaj sjoon gekozen?'

Ik antwoordde niet.

'Revolutionäre realpolitik,' vervolgde Lange Piet, 'da handelt es sich um,' doch onmiddellijk na zijn woorden maakte hij een haastig, wegwuivend gebaar, als wilde hij aangeven dat het er niet toe deed.

'Jij bent goede vrienden met Hans Schäfer, was?'

'Ja,' knikte ik, blij dat hij hem kende.

'Ein guter Junge, aus Breslau. Hij woont bei Harry en Vrouwtje, nicht wahr? In Ost. Er mag dich gerne, weisst du?'

'W-wie w-wil een m-mooi ringetje van me?' stotterde de zeeman, die bij de bioscoop op de zondagsverlaten

63