Stormvogels

verpesten; zo iets krijgen de klanten ten slotte toch door. Intussen had hij mij bijna de nek gebroken.'

Bij die laatste woorden versomberde vaders gezicht. 'En ik heb al pech genoeg gehad in mijn leven. Nog een portie erbij kan ik niet meer verdragen.'

Als hij daarop doorging, bereed hij zijn stokpaardje. Iedere keer als hij meende het te hebben gewonnen, was er steeds een omstandigheid waardoor hij de nederlaag leed. 'Het lijkt wel of ik het aantrek,' beweerde hij. Hij sprak spottend over middelmatige familieleden, die hun beetje talent met alle middelen uitbuitten, terwijl hij, die zich verre hun meerdere wist, de schlemiel bleef. Ineens kon hij weer lief zijn, zoals hij vroeger was geweest, dan verdween de spanning tussen ons, en voor een ogenblik bloeiden wij allemaal op, Mark en ik gingen tafeltennissen, dansten door de kamer, schreeuwden het uit van vreugde bij een puntje, vader loste een dam-probleem uit Het Volk op, moeder schonk thee in, en had gemberbolussen in huis, ik begon te fluiten, zo schril dat vader het niet meer kon aanhoren en riep: 'Schei daar in godsnaam mee uit.'

De vreemdste fantasieën spookten door mijn hoofd toen ik tegenover Jan Korthuis zat, die mij had uitgenodigd op het partijkantoor aan de drukke gracht te komen. Zijn lichtblauwe ogen waren een en al vriendelijkheid toen hij mij aankeek, waardoor zijn hoekige kin nog sterker opviel.

'Nu wil je natuurlijk weten waarvoor je moest komen, hè?'

Ik knikte.

'Ik heb over je horen spreken. Daarom heb ik jou uitgekozen om een vertrouwelijke opdracht te vervullen,' vervolgde Korthuis, terwijl hij me doordringend aankeek

58