Stormvogels

'Sinds wanneer ben jij zo joods?'

De vraag verwarde me een ogenblik.

'Alleen de arbeidersbeweging kan het fascisme tegenhouden.'

'Dat hebben we gezien in Duitsland.'

'Omdat ze er een verkeerde politiek hebben gevoerd, van toegeven maar jongens, vooral toegeven, tot het te laat was.'

'Jij kletst naar je verstand hebt.'

'U zal wel weer gelijk hebben.'

Een tijdlang zweeg iedereen. Vader slurpte aan een kopje thee, Mark snoof zenuwachtig, moeder sjokte naar de keuken, ik deed net of ik een boek las ofschoon geen woord ervan tot mij doordrong.

'Sjeintje' - zei vader ineens spottend, alsof er niets was gebeurd - 'vroeger was je zo lelijk, en nou ben je ook zo mooi niet.' As viel van zijn sigaar op zijn jasje, dat hij met een snelle handbeweging schoonklopte.

Als hij moeder Sjeintje noemde en zulke grapjes maakte, was hij weer in een goede bui.

Moeder lachte en kreeg blosjes op haar wangen.

'Ik kan ook niet zo knap zijn als jij,' antwoordde ze; zij meende wat zij zei. Nog altijd was zij trots op een man die zo goed voor de dag kon komen. Om het nog meer te doen uitkomen, zei ze: 'Moet je eens zien wat een wasbord ik heb,' en wreef over haar borst.

Zulke opmerkingen maakten mij razend. 'Doe toch niet zo stom,' beet ik haar toe.

'Deugt het weer niet bij meneer?' vroeg vader, maar moeder haastte zich te zeggen: 'Laten we geen ruzie maken voor de vrijdagavond. Je hebt er al hard genoeg voor moeten sappelen de afgelopen week.'

'Zeg dat wel. Weet je dat die knoeier aan de overkant eruit gaat? Hij dacht, de prijzen met tinnef te kunnen

57