Stormvogels

Opnieuw liep zij naar de keuken om de suikerpot te vullen, morste, korrels kraakten onder haar voeten. Zij kwam weer aan tafel zitten, zuchtte opnieuw, als moest zij het heel diep uit haar lichaam halen. Zij bukte zich zodat ik haar als flessen uitgerekte borsten zag onder haar jurk. Haastig wendde ik mijn blik af.

'Het is hier koud,' zei Mark.

'Ik zal even naar de kachel kijken,' antwoordde moeder verontschuldigend. Ze zag dat de kolenkit leeg was, liep de binnentrap op naar de zolder om hem te vullen. Zij porde in de laag kolen op het vuur totdat er een steekvlam uitkwam. Stank van rook vulde de kamer.

'Hebben we niets bij de thee?' vroeg ik, wetend dat zij het trommeltje voor Mark en mij had verstopt. 'Ik zal eens kijken,' antwoordde zij, liep naar de slaapkamer. In gedachten zag ik haar de kastdeur openen, een stapeltje ondergoed en kopjesdoeken opzij schuiven om een trommeltje met koekjes op te diepen.

Eigenlijk was het niet op zijn plaats, dat we moeder alles lieten doen, zei mijn slechte geweten, en ik schold op me zelf: 'Begint het weer, je geweeklaag? Wij moeten de hele dag bij een baas werken, terwijl zij thuis is en niets anders heeft te doen. Het is haar eigen stomme schuld, dat ze alles vergeet en voor elk akkefietje opstaat. Natuurlijk helpt ze vader ook om de winkel schoon te maken. Maar voor mij maakt ze zich zo druk niet. Voor Mark wel, hij is haar pikkie,' doch toen ik het laatste woord in mijn gedachten formuleerde, schrok ik, zo iets hoorde je niet bij je moeder te denken. Zou ik het ze vertellen, van die brief?

'Ik heb een uitnodiging ontvangen, om op het kantoor van de revolutionaire partij te komen,' zei ik plotseling.

'Jij?' riep Mark verbaasd, en vader voegde er aan toe: 'Ze hebben zeker geen in-de-weg-lopers genoeg.'

55