Stormvogels

een verstrakt gezicht.

'Vader heeft het zelf verteld,' hield ik vol.

'Maar je grootvader is een leviet, en jullie zijn het ook,' antwoordde Leo.

'Wat heeft dat er mee te maken?' vroeg ik verbaasd, en Mark wilde weten wat een leviet was.

'Het gewone volk dat nergens van afstamt.'

'Behalve van de apen,' riep ik triomfantelijk uit.

De weg slingerde tot in het oneindige langs vlakten waaruit de wind je van alle kanten tegen woei, je de adem afsneed, je het spreken onmogelijk maakte. Een lange darm, anders was het niet, en dat bleef het tot wij in de klompvoet van Zuid-Limburg waren waar het klimmen een aanvang nam.

Heel voorzichtig liep ik door de huiskamer van David en Thérèse, bang als ik was ergens tegen aan te stoten, terwijl Mark nog lag te slapen. Ik was al een keer wezen kijken, maakte me onwillekeurig ongerust. Om tien uur waren we gisteravond, op van vermoeidheid, in bed geploft, en nu was het al bijna weer middag. Straks zouden oom en tante van school thuis komen. Oom David was gemengd gehuwd, als eerste in de familie, en ineens was niemand er meer tegen.

Mark en ik fietsten langs korenvelden, die het heuvelachtige landschap toedekten. Voor het eerst van ons leven wilden we een grot bezoeken, David had gezegd dat we naar de kleine grot van Lourdes moesten gaan, die was heel bijzonder.

Aan een loket kochten wij kaartjes. Kaarsen verkochten ze ook, natuurlijk voor in de grot, als het er donker was. Toen stapten wij een duistere, holle ruimte binnen, waar mensen op banken zaten te wachten. Een vrouw

5 o