Stormvogels

'Zijn moeder was met hem in het ziekenhuis toen het gezet moest worden. De chirurg vroeg aan de zuster: 'Zuster, geef me de jodoform eens aan.' Toen riep de moeder: 'Oh nee dokter, geen jodevorm, hij heeft al zo'n jodeneusie.'

'Hahaha, wat moet ik lachen. Is dat de nieuwste van het jaar?'

Oom Aaron kwam als eerste naar ons toe om ons te verwelkomen. 'Hij is helemaal kaal,' fluisterde Mark. Ik stootte hem aan om te beduiden dat hij zijn mond moest houden. Op hetzelfde ogenblik zag ik, dat op de schedel van oom Aaron een grote vetbult zat. Hij moest hebben gezien dat ik er naar keek, want lachend zei hij: 'Ik ben al aan het hamsteren, voor als er ooit weer oorlog komt.'

Nadat hij had geroepen: 'Julia, kom eens kijken wie er zijn?' vroeg hij bezorgd: 'Hoe is het met jullie ouders? En vooral, met jullie moeder? Dat is een hele slag voor haar geweest. Sorie olewesjolem - Sorie, noemde hij ons zusje-ik zie haar nog voor me, zoals ze was wanneer ze bij ons logeerde. Erg vrolijk en erg pienter. Pienter, dat had ze van jullie vader,' zei hij met eerbied, maar voegde er onmiddellijk aan toe: 'Trouwens, ze leek ook op haar moeder. Die kon er als meisje net zo goed mee terecht. Ze was de knapte uit haar klas...'

Verbaasd keek ik hem aan. Was moeder goed geweest op school? Thuis telde ze helemaal niet mee. Ze schreef zo ongelukkig. Misschien kwam het door haar slechte ogen. Ik zou toch eens opletten of ze taalfouten maakte.

'Jij lijkt trouwens ook op je moeder,' zei hij tegen Mark, 'sprekend haar gezicht.'

Ik had altijd begrepen dat oom Aaron minachting voor ons had, omdat we gesjochten waren en hij schatrijk, omdat vader rood was en niet in God geloofde,

40