Stormvogels

'Vind je het fijn dat je bij vader werkt?'

'Waarom niet?'

'Ze beweren dat het niet goed is. Dat je dan niet zelfstandig wordt.'

'Van wie heb je die onzin?'

'Wel eens gelezen. Maar zo bedoel ik het niet.'

'Wat dan wel?'

'Gewoon, dat vader altijd de baas speelt.'

'Daar heb ik anders geen last van.'

Het was waar wat Mark zei. De spanning die er tussen vader en mij bestond zodra wij met zijn drieën waren, had ik tussen hem en Mark nooit opgemerkt.

'Ik weet niet hoe ik het moet zeggen. Vader wil steeds gelijk hebben.'

'Oh ja?'

'Je denkt misschien dat ik roddel. Maar het is toch zo? Hij weet alles beter. Nooit kan hij toegeven dat ik het ook eens bij het rechte eind heb.'

'Vind je je zelf dan zo snugger?' vroeg Mark spottend.

'Dat heeft er niets mee te maken. Hij luistert eenvoudig niet naar de mening van een ander.'

'Hij weet ook een heleboel.'

'Dat ontken ik niet, maar hij kan zich toch wel eens vergissen? Dat kan iedereen.'

'Geef daar dan eens een voorbeeld van.'

'Even een voorbeeld... Het is dat hij het altijd alleen weet. Hij is zo eigenwijs als de pest.'

'Jij soms niet?'

'Laten we er maar over uitscheiden,' stelde ik sussend voor, 'we komen zo geen stap verder. Trouwens, we zijn met vakantie.'

'Mijn idee. Zal ik je eens wat anders vertellen? Vorige week had ik sjans, in de schoenmakerij. Het was een

37