Stormvogels

2 Blawwtje

Daar had ik me zó voor gehaast, en nu was mijn overhemd nog nat. Waarom had moeder er niet voor gezorgd dat ik het meteen aan kon trekken toen ik thuis kwam? 'Het zijne is natuurlijk droog,' mopperde ik en wees op Mark, die zat te wachten. Moeder gaf geen antwoord, likte aan haar wijsvinger om er enige keren haastig mee langs de onderkant van de bout te strijken totdat een sissend geluidje bevestigde dat hij heet genoeg was. Zij maakte lange strijkbewegingen over het natte kledingstuk waar de damp uitsloeg. 'Klaar is Kees', zei ze. De mouwen voelden klef aan mijn armen zodat ik er kippe-vel van kreeg, wat ik haar kwaad verweet. Zij antwoordde gelaten dat ik ze toch altijd oprolde, en liep naar de keuken om brood te halen.

'Had je maar eerder thuis moeten komen,' zei Mark. 'Ik zit al een half uur gepakt en gezakt op je te wachten.' Zijn ovaal gezicht stond gespannen, alsof hij zich had zitten ergeren. Hij had zijn donkerbruine haar netjes gekamd, als een deken lag het over zijn hoofd. Een donkere uilebril versterkte de uitdrukking van zijn bruine ogen, die je het ene ogenblik guitig aankeken, om even daarna, in zich zelf gekeerd, een droeve indruk te wekken. In zijn grijze pak met rijbroek zag hij er sportief uit. Geen wonder dat de meisjes hem graag mochten.

'Ik heb me rot gejakkerd,' antwoordde ik, 'maar ze hebben op kantoor altijd wat nieuws. De post moest nog worden ingepakt. Voordat die getekend is, doen ze eerst duizend andere dingen. Je mag blij zijn dat ik niet veel

33