Stormvogels

'Ein bisschen Gemüse.'

Hij deed de kleppen open en tastte in de groente.

'Und was ist das?' Hij haalde licht fronsend het halve kaasje naar boven.

Alles voor niets geweest, die hele tocht, en ik mocht blij zijn als hij me niet meenam. Ik kon hem een duw geven, en dan weg... op de fiets. Waarheen? Door die lange Tolhuisweg, en hij me een kogel achterna jagen? Ik kon in het IJ springen, en wat dan? Naar de overkant zwemmen, met mijn kleren aan? De fiets achterlaten? Die is van Liesjes moeder, dat kun je niet doen. En met een drol thuis komen, als je ooit nog thuis komt...

'Ich hab eine schwangere Frau,' waagde ik wanhopig.

'Ich hab auch mal eine schwangere Frau gehabt,' antwoordde de soldaat verbitterd. Hij gaf een trap tegen mijn achterwiel, ten teken dat ik door kon gaan.

Lies zag met eigen ogen wat ik voor de lucifers had gekregen, en zij kon diezelfde ogen niet geloven. Onmogelijk. Een halve kaas, wie had er nu nog kaas? 'Dat is mijn handelsbloed,' grapte ik, 'heb ik van mijn grootvader die als marskramer over de Veluwe zwierf.' Wij gaven Elsje een stukje, en proefden er zelf voorzichtig van. We dronken een beker melk, want die mocht niet zuur worden.

Ik liet een wind, en we gooiden de dekens van ons af vanwege de stank. Mijn pyjamabroek was nat geworden, en nu hield ik krampachtig in. Stel je voor dat ik het in mijn broek deed. Mijn handen op mijn buik gedrukt, rende ik naar de wc., liep bijna leeg, en bleef zitten, het leek alsof ik van binnen uit elkaar scheurde. Waar kon het van gekomen zijn? Elsje had overgeven, Lies had staan kokhalzen. Aan de suikerbieten waren we al lang gewend, en wat hadden we nog meer gegeten?

130