Stormvogels

weet nooit wat je terugkrijgt.'

'De Lubbersen zijn toch ook goede mensen, dat weet ik van...'

'Is het op die trap?' vroeg ik verschrikt. 'Daar woont toch de buschauffeur die eerst hier in de straat... de gemeenste nsb'er die je je voor kan stellen. Hij heeft het joodse meisje dat bij de overburen was ondergedoken verraden, ze hebben die man ook nog meegenomen. Toen is hij naar het Pleintje verhuisd.'

'Maar ze zijn na Dolle Dinsdag gevlucht, er is niemand op hun woning.'

'En als ze na de oorlog terugkomen?'

'Als er één met bijltjesdag aan gaat, is hij het wel...'

'In Duitsland?'

'Goed. Doch als hij naar Nederland terugkomt, wordt hij zeker gearresteerd.'

Ik zweeg. Liesje had ongetwijfeld gelijk. Het kon allemaal jaren duren, en dan zou die woning wel aan een ander zijn verhuurd. Ze zouden elk leegstaand huis hard genoeg nodig hebben als al die mensen uit de kampen terugkwamen. Je moest eens in de jodenhoek komen. De meeste huizen stonden op instorten of waren al ingestort, omdat de mensen er het hout uit hadden wegge-sloopt voor hun noodkacheltje.

'Ik wou dat ik zo optimistisch kon zijn als jij...'

'Dat moet wel. Als we niet aan de toekomst hadden gedacht, al die jaren, was er niets van ons terechtgekomen. Ook nu moeten wij vooruitzien. Dan is het duidelijk dat we een grotere woning nodig hebben, en dat we die kans moeten grijpen, voor de levenden, en hem niet laten lopen omdat misschien, heel misschien, over god-weet-hoeveel-jaren die n sb'er terug kan komen.'

'Je hebt gelijk,' antwoordde ik, 'laten we het er maar op wagen.'

115