Stormvogels

jegeur van zaad. Lies en ik zaten aan de andere kant van de tafel, de overige soldaten links van ons.

Even kuchte de boer, keek op, sloeg een oude bijbel met een roestbruine leren omslag in zilveren sluiting open. 'Lees van de Filistijnen,' fluisterde de boerin, maar hij schudde beslist het hoofd, waarop hij plechtig sprak: 'Ik weet dat er onder u zijn voor wie de bijbel is gelijk een boek gesloten met zeven zegelen, en het doet mijn !hart pijn dit te moeten zeggen, want zij zijn niet de slechtsten onder ons.'

Hij zweeg een ogenblik, als moest hij zijn gedachten opnieuw samenvatten.

'Doch de Heer waakt over elk van ons, ook voor wie zich daar niet van bewust is. Zonder zijn zegen zouden wij zijn gelijk de dieren des velds, die zich overgeven aan hun lusten als hun aard dit ingeeft. En bij die woorden overdrijf ik nog, want hun paringsdrang leidt immers tot vermeerdering van de soort, terwijl zondige mensen hun lusten bevredigen ter wille van die lusten zelve, en zonder hun verantwoording te kennen tegenover Gods schepping.'

Rebbe Mousje, viel mij plotseling in, en ik moest glimlachen, maar Lies je trapte zachtjes tegen mijn enkel om me te waarschuwen dat ik niets mocht laten merken. Die mensen menen het goed met ons, zou ze straks tegen mij zeggen, ik moest niet onverdraagzaam zijn, proberen ze te begrijpen, ze hadden ons toch ook uitgenodigd...

'Wij mensen van het land' - vervolgde de boer - 'zijn elke dag opnieuw getuige van de wonderen Gods. De schepping is het grote raadsel, dat ons voortdurend tot nadenken stemt, en aan wie mocht twijfelen stel ik de vraag: wat zouden wij anders zijn dan een nietig stofje in het heelal zonder zijn aanwezigheid alom?'

Bij de laatste woorden keek hij mij aan alsof ze speci

107