De kortste weg

je had gegeven een schrift kopen als er nog duizend bandjes lagen te wachten om te worden ingeplakt? Wat had je aan een merk als je de naam er niet meer van kon onthouden?

Terwijl ik links en rechts sigarebandjes uitdeelde onder mijn vriendjes, bleef oom Izak doorgaan ze voor ons aan te slepen.

Gelukkig had hij ineens een nieuwe attractie.

Zijn baas en diens vrouw, een Engelse, vertrokken enige weken naar Londen, en oom Izak moest op hun hond passen. Het was een herder, die uitsluitend naar Engelse commando's luisterde.

Dat was prachtig.

'Sit down' schreeuwde ik, en de enorme donkergrijze hond ging liggen. Oom Izak zei me de uitdrukkingen voor, en ik galmde ze hem na.

'Shed up.'

Met zijn staart tussen zijn poten droop het beest af naar de keuken.

Het was een mesjoggene hond, vonden we allemaal.

Toen ik hem een sigarebandje wilde voeren, snuffelde hij er even aan en draaide zijn kop af.

'Ik zal voor jou nog eens bandjes meenemen,' zei oom Izak, die anders nooit verwijten maakte, en toen schaamde ik me. Nee, dat had ik nooit moeten doen.

<3