De kortste weg

Moeder had kippesoep gekookt, met grote lichtgele Spaanse erwten erin. Vader zei, omdat ik zo'n honger had: 'Hij lust er wel zeven borden van, met zijn gesjmadde rache.'

'Ik ook hoor,' riep Maurits.

Toen zette Saartje grote ogen op en vroeg: 'Wat is er met jou aan de hand? Je ziet er zo vreemd uit.'

Allemaal keken ze plotseling naar mijn ponem. Vader fronste zijn wenkbrauwen, je kon de rimpels in zijn voorhoofd zien, en vroeg: 'Wat heb je met je bril uitgespookt?'

'In de duiker,' antwoordde ik zachtjes.

'Wat? Hoe bedoel je?'

'Met stekeltjes vangen.'

'Ik snap het nog steeds niet.'

'In het water gevallen.'

'En toen?'

'Hij is verdronken.'

Het leek of vader even lachte. Toen stond hij op en greep me bij mijn schouder.

'Het is dat tante bij ons logeert,' schreeuwde hij ineens, 'anders zou ik je hier aan tafel nog een pak voor je blote kont geven. Twee joden weten wat een bril kost, maar wat jij me aan brillen kost, daar heeft zelfs een Rothschild geen verstajem van. Naar boven zeg ik je, vooruit, naar je bed.'

50