De kortste weg

Ook ik probeerde de rook in mijn Iongen te zuigen en hoestte zo erg dat ik dacht te zullen stikken.

Leen lachte zich een pukkel.

'Hé, bril,' zei hij, 'zal ik jou eens wat laten zien? Ik kan uit mijn ogen roken. Moet je er goed naar kijken.'

Ik staarde hem ongelovig aan.

'Au!' schreeuwde ik.

Het brandende peukje van zijn sigaret had hij tegen de bovenkant van mijn hand gedrukt.

Er vlogen meeuwen boven het opgespoten land die krijs-ten alsof hun leven ervan afhing. Wim had een van een vlier geplukte pijlstaartrups bij zich in een lucifersdoosje. Ineens gooide hij hem ver van zich af. Het leek wel alsof het roken ons loom had gemaakt.

Juist nadat we aan de tweede sigaret waren begonnen onderscheidde ik Maurits in de verte. Ook hij wou een trek-kie. Als ze het thuis van mij ontdekten, maakte vader misschien nog een grapje van 'een touwtje om je broekspijpen' en zo, maar als ze wisten...

'Laat je mond eens ruiken?'

Jan van de snoepwinkel had een pakje kauwgum bij zich. Allemaal kregen we een half stukje, voor de pepermuntsmaak. Ineens smeerde hij de uitgekauwde kauwgum in mijn haar. Hoe meer ik eraan pullekte, hoe vaster het ging zitten. Nu zouden ze het thuis zeker merken, want ze zouden vragen wie het gedaan had, en waarom. Voor je het wist had je een kleur te pakken.

'Met een zakmes gaat het wel,' verzekerde Aart en sneed een pluk haar van mijn hoofd. Een beetje spuug, en dan gladstrijken, en straks nog een keer voordat ik naar binnen ging thuis.

Ruw duwde ik Jan in de brandnetels, en plotseling knokten we allemaal. Eerst lachten we erom, totdat onze blote

42