De kortste weg

'Je moet hem niet steeds afzetten,' zei vader. Hij had makkelijk praten als je er geen hoeft te dragen. Gauw zoeken, voordat ze het merkten. Tussen de kranten? Noppes. Wanneer had ik hem het laatst gebruikt? Op de wc, bij het lezen van Willem Roda van de schoolbibliotheek. En toen? Mau-rits had tegen de deur gestompt omdat hij ook nodig moest. En daarna? Misschien had hij hem verstopt om me te pesten. Boven in het waterreservoir. Op mijn tenen op de wc-bril staande, tastte ik met mijn hand door het water, voelde onder de vlotter. En als ik hem er eens in had laten vallen, gewoon in de wc-bak? Uit schrik? Dan lag hij misschien in de afvoer. Eens voelen met mijn hand in de kromming? Wel vies. Het water was gewoon wit. Straks wassen. In het slaapkamertje boven soms? Gisteravond had ik in bed liggen lezen. Moeder had de deken en het laken afgehaald. Dat kon niet. Onder bed? Of onder de mat?

Daar kreeg ik het benauwd van. Zou je vader horen, als hij weg was. Vorige keer was hij al zo tekeergegaan. En in de tuin? Ik duwde elk grassprietje opzij, schudde alle boomtakjes heen en weer. Had je maar gedacht. Sjwitsen moest ik ervan. Nog eens binnen kijken. In gedachten bleef ik in de keuken staan, staarde naar de gootsteen. Ja, daar lag hij. Toen ik mijn ponem waste vanmorgen had ik hem afgedaan en helemaal vergeten. Stom. Zo stom ben ik altijd. Hoeveel keer ik hem al niet kwijt was daar heb je geen idee van. Stommerik dat je bent. Gelukkig hebben ze er niets van gemerkt. Niks zeggen, anders hebben ze daar weer wat op. Ik was bijna de brief van oom André vergeten. Was ik maar zo driftig als hij. Op Maurits was ik gewoonweg jaloers dat hij wel driftig kon worden. Kinnesinne, dat mocht je niet hebben. Met een mes voor de meester van het jodenschooltje. Hoe durfde-ie het. En nu naar Canada. Yes sir, no sir. Dan moest je Engels leren. Net als vader vroeger toen hij in Londen woonde. Ik zuchtte diep. Ik had het er nog warm van.

36