De kortste weg

kerfde de letter J in de bast, peuterde deze voorzichtig van de stam en liet hem vallen. 'En nu naar de grond kijken.'

Er was evenwel niets te zien, de letter was onvindbaar tussen het gras en verdorde bladeren.

Hij sneed opnieuw in de schors, legde de J nu in zijn handpalm, hurkte en drukte hem met een onverhoedse beweging van zijn hand in de aarde.

'Zien jullie?' vroeg hij.

Als je heel goed keek, met je neus er vlak boven, leek het alsof de J in de stoffige aarde zichtbaar werd, de krul tenminste.

'Zo is de boekdrukkunst ontstaan,' verklaarde meester. 'Ontdekt door Jan Laurenszoon Coster. En weten jullie waar hij vandaan kwam? Uit Haarlem, mijn geboortestad.'

Meester Koolman zei het trots. Toen voegde hij eraan toe: 'Maar de Duitsers zeggen dat Gutenberg de boekdrukkunst heeft uitgevonden. Wie zou er gelijk hebben?'

'Wij,' riepen de kinderen.

'Geen van tweeën. De Chinezen kenden het drukken al ten tijde van Christus. Wat zeggen jullie daarvan?'

We holden van het duin, verloren ons evenwicht, rolden omlaag en toen we geen adem meer over hadden en bij elkaar gingen zitten in een duinkom, waar de warmte ons loom maakte, vertelde meester de geschiedenis van ridder Witte die in Haamstede slag had geleverd, en nu moesten wij zijn voorbeeld volgen en een duin veroveren. Grote stappen nemend klommen we omhoog, bleven staan met pijn in de zij, holden opnieuw, en wie het eerste boven was bond zijn zakdoek aan een stok om de vlag te planten. Als je dat deed was het van jou. Zo deden ze vroeger, had meester verteld, en tegenwoordig niet minder, had-ie er lachend aan toegevoegd. Vader zei ook altijd zulke dingen.

Toch een fijne meester. Witte van Haamstede, dat krijgen

21