De nalatenschap van Henk Sneevliet

2. Fragmenten uit: Henriëtte Roland Holst, In Memoriam, 10/25 april 1942

Weer valt een schot in de al dunne nacht. Nog een. Dan zes. Wij kunnen ze niet horen, hoe scherp we luisteren. - Geen geluid verraadt de zware steen. Maar ook ons hart hield wacht en dat hoort fijner dan de fijnste oren als het om dood of leven gaat.

Het hoorde, wist, en heeft een vlag gestreken halfstok; de groene blinden sloot het dicht. Enkel heugenis-van-voorbije-uren liet het toe, heeft, toen die begon te spreken vol aandachtigheid zich opgericht en naar binnen gericht der ogen turen.

... Een zwerftocht was geheel zijn leven en zwervend is hij in den dood gedreven, die felle levensdrift wilde ontgaan. Zoals een hert wordt opgejaagd door honden zo jaagden zij hem op, tot ze ten leste vonden

zijn schuilplaats. In den nacht werd het gedaan. [•••]

75