De nalatenschap van Henk Sneevliet

Het was een nachtmerriesituatie, voor mij net zo goed. Want bij al haar handelingen had mijn schoonmoeder zich door mijn advies laten leiden, door mijn advies en door welwillendheid van professor Rüter, al begreep ik maar al te goed dat deze welwillendheid werd ingegeven door het historische belang van het materiaal.

En zo werd het contract getekend, waarmee het Sneevliet-archief eigendom werd van het Internationaal Instituut voor Sociale Geschiedenis.

Er was evenwel nauwelijks een maand verstreken, of professor Rüter overleed op betrekkelijk jonge leeftijd aan een hartinfarct. Een maand later stierf ook Mien Sneevliet. Het was alsof het lot ermee gespeeld had. Nu rustte op mij de taak, samen met de nieuwe directeur van het Instituut, de nakoming van het contract, waarvan de inkt nauwelijks droog was, te controleren.

48