Adios companeros!

willen deelnemen zou het zeker goed zijn de linkse oppositie, die zich in de Braziliaanse communistische partij ontwikkelt, te versterken. Carla spreekt over soortgelijke verschijnselen in de socialistische partij van Uruguay, en ook daar verdient het aanbeveling, eraan deel te nemen.

Voor het eerst durf ik weer te schrijven aan Martin, en wat dacht hij van een verandering in de leiding van de sectie? Natuurlijk hoort Carla in de leiding thuis, schrijft hij terug, en daar moet ik op aandringen, maar hij is er slecht over te spreken dat ik in de leiding wilde ingrijpen ten nadele van Alfonso, die een goede kameraad is en begrijpelijkerwijs geen belangrijke besluiten wil nemen zonder Jaime. Maar wat ik over de politieke oorzaken van de crisis schrijf, daar kan hij het mee eens zijn, en vervolgt hij: durf politieke conclusies te trekken, wees niet te aarzelend, en toon flair. Voor het overige: als Jaime niet naar Maldonado kan komen, moet er elders een afspraak worden gemaakt, maar dat hoor ik nog.

Intussen loop ik stad en land af voor het bemachtigen van een verblijfsvergunning. Dan moet ik eerst werk hebben, niet zomaar een papiertje. Dat is ook nodig als Bep en de kinderen overkomen, want zelfs nu Alfonso is gaan werken, is het voor de kameraden een te grote belasting steeds opnieuw geld bijeen te brengen. Ik ontmoet een Nederlander die mij wel kan helpen, zegt hij, en mij meeneemt naar een Nederlandse familie, op een zondagmiddag. Ben ik zomaar naar Uruguay gekomen? Op de bonnefooi? Zij kunnen het nauwelijks geloven. Heb ik mij bij het consulaat gemeld? Nee? Dat moet ik wél doen. Even later komt een schneidige figuur binnen met groenblauwe ogen, geeft de huisvrouw een kushand, maakt een lichte buiging als hij zich voorstelt. Hoor ik het goed Starhemberg? Zou hij de man zijn van de contrarevolutionaire putsch in Oostenrijk? Ik durf het niet te vragen, en luister aandachtig als hij vertelt hoe moeilijk zij, officieren, het onder Hitier hadden.

82