Adios companeros!

De Gaulle

'Heb je geïnformeerd wat het drukken van ons theoretisch tijdschrift in Nederland kost?' vraagt Miranda mij, terwijl ik nauwelijks een voet over de drempel heb gezet.

'Natuurlijk,' antwoord ik, 'maar toen ik hier naar toe ging wist de drukker het nog niet.'

'Jullie zijn allemaal even stompzinnig,' schreeuwt Miranda nu plotseling tegen mij, en ik ben meer verbaasd dan verontwaardigd. Mij dunkt dat ik mijn best heb gedaan. Nog de avond voor mijn vertrek naar Parijs ben ik naar Haarlem geweest, maar de drukker had nog steeds niet alle gegevens ontvangen, omdat het tijdschrift in het Engels gezet moest worden.

Miranda smijt met de deur en laat mij alleen in de kamer staan, zodat ik mijn boeltje maar ergens neer zal zetten en een boek pakken. Dat daar, van le Vieux over de Chinese Revolutie, heb ik Martin enige jaren geleden geleend. Al is Miranda de vrouw van Martin, dat geeft haar toch niet het recht om zo te keer te gaan tegen kameraden. Je zou zelfs meer geduld moeten hebben als je man de secretaris van de Wereldpartij is, maar ja, wat hebben ze niet voor een moeilijk leven: altijd op de hielen gezeten en tegelijkertijd verantwoordelijk voor de gang van zaken in de Wereldpartij, en voortdurend moet Martin het eerst en nauwkeurig begrijpen wat er in de wereld gebeurt.

Als Martin even later binnenkomt blijft hij met Miranda

5