Adios companeros!

tij, die de theorie van de permanente revolutie belichaamt. Het wereldrevolutionaire proces heeft zich afgewend van de kapitalistische moederlanden, om haar centrum te zoeken in de koloniale en halfkoloniale landen. Latijns-Ameri-ka is er door aangeraakt. De revolutie hier zal het Noord-amerikaanse imperialisme in zijn wortels aantasten en het begin van zijn einde betekenen. Hij praat vlug, en het is niet altijd gemakkelijk zijn Spaans te volgen, maar toch: wat hij zegt weet iedereen zo langzamerhand. Waarom gaat hij niet in op het proces van politisering der Latijnsamerikaanse massa's, dat in elk land zijn eigen wegen volgt, maar toch als grootste gemene deler heeft: de noodzaak, de breuk van de massa's met de burgerlijke nationalisten te bespoedigen om een socialistische overwinning voor te bereiden?

Na Jaime is het woord aan Paul Firelle, die de groeten overbrengt van het Wereldsecretariaat. Wij stellen groot vertrouwen in de Latijnsamerikaanse kameraden, die zich met opoffering en overtuiging inzetten voor de zaak van onze beweging. Wij doen dit met des te meer klem, omdat een deel van de Wereldpartij, kameraden uit West-Europa en Canada zich plotseling met grote scherpte tegen de stellingen en richtlijnen van het Derde Wereldcongres hebben uitgesproken. Zij worden daarbij ondersteund door de Noordamerikanen, die weliswaar niet bij de Wereldpartij aangesloten zijn omdat de Amerikaanse wetgeving dit verbiedt, maar wier stellingname bij de bepaling van de standpunten veel gewicht in de schaal legt. Zij verwijten ons capitulatie voor het stalinisme, omdat wij zoveel waarde hechten aan het proces van ontstalinisering. Misschien kan ik dit het beste verduidelijken, door een vergelijking te maken met de houding van de kameraden hier ten opzichte van het Perónisme, dat in laatste instantie weliswaar toch ook een vijandige beweging is...

Maar nu staat Jaime op en schreeuwt: 'Ik protesteer. Paul spreekt over zaken waar hij kennelijk geen verstand

i°5