Ter bruiloft

Een auteur is een macht in de Staat. Het meisje had gehuild en gelachen. Zijn griezeligheid en zijn ongekende brutaliteit aanvaard. Hij was in stilte trots op zijn verovering: hij was eerlijk in het gebruik van de middelen tot geluk; de wereld had ze hem geleerd.

,.Ja, jij moet een keuken-Prinses hebben. Maar ik heb maar een gewoon lekker meissie noodig. Ik vertel het je der meteen bij: het is niet voor eigen gebruik, zie. Ik hoef voor mezelf niet verlege te weze.”

„Zoo? Doet U daar ook zaken in?”

Ariëns grinnikte zacht. Drie krantenmeisjes zaten bij het raam haar boterham te eten.

„Zeker voor je mooie spinnekop!”

Hij grijnsde cynisch: met zijn vaardigheid had hij ze vóór vanavond laat, precies zooals ie ze wilde. „Het is voor een tijdschrift-redacteur”, vertelde hij luid en achtereen ratelend door de Lunchroom. „Ik ben schrijver, ik ben letterkundige, ik ben de verbetering op de dames- en heeren-bordeel-lite-ratuur van Holland, daarom ben ik niet getapt om dat ik de eenige zuiver proletarische schrijver bèn. Ik ben arbeider geweest en ik sta te ver van de frases af; wie met z’n hande gewerrekt heb die is niet in de gratie bij de bourgeois-lezers- en lezeressen van de sociaaldemocratie. Hier m’n vriend en

ik hebbe same drama in drie bedrijve geschreve____”

„Een drama!” de meisjes gierden op, leien haar jonge hoofden op de tafel om verder uit te lachen.