Ter bruiloft

.gulden vroeger; als je vijf vraagt, slaan ze achterover van de schrik; je moet toch wat: hecle avonden tot sluiting zonder kans. Avondgangers. Brave opstandigheid tegen nieuwste driften in; algemeene angst na den oorlog voor verlies van welstands-kansen. Verbonden eenlingen, eenzame massa’s. Jonge mannen beloven met zijden doekjes uit de jaszakken gehoorzame inspanning voor den wedloop. Voor het theater: Leida en Sieuwert vol ontzag: groote glans-auto; jonge meisjes in fijne toiletten, los overgeslagen bont, wippen in. Chieke jonge mannen, avondkleeding, scherpe smalle oogen; bedrongen, besloten. Achter het feest: naakte gespannen grijns van brood-, loon-, machtgevecht. In heete keukens; in vuile schoonmaakvertrekken. In kleine kantoortjes. Achter buffetten. In de driftbe-laden bureau’s van theater-directies. Uit een café een hollende jodenjonge, achternagezet. Een groote kellner bereikt hem; kaakstomp: „O! o!” — „Sla ’m dood! Dood mot ie!” Politie ziet toe, neemt den jonge mee. „Geeft die andere kellner zoo van achter een vuile zet! Dat-ie ’m ’t venten binnen moest verbieden!” — „Je had ’m af moeten maken!”

Leida en Sieuwert naar huis. Dicht bij de Lunchroom begon hij opnieuw verliefd te doen. Zij liet hem, moederlijk, na alle beroering. Beloofde hem, dat hij mee mocht, tegen het hek van de steenhouwerij. Grafzerken stonden er gereed en al buiten te lokken. „Vader, rust zacht”. „Voor onze lieve broeder”. Steenen engelen, bazuintjes geheven, trom-