Ter bruiloft

Eind van de programma-week wou Dina met Leida naar de bioscoop. Een prachtige Russische film was haar aanbevolen. Leida hield niet zoo van die Russische films. Maar ze zou het haar van de week nog wel komen zeggen. Dina wou het liefst ’s middags. En Leida wist niet of ze wel zoo royaalweg dan vrijaf kon nemen. Een beetje mot met Prins.

„Ik zeg maar: zaak verkoopen of met een nieuwe vrouw op stap. Als ze me niet knap genoeg vinden, dan maar foetsie met dat Carlton-restaurant. Het is een slechte tijd. Goud zit er niet in, maar wel een boterham. As ik het behoorlijk verkoop: me pensioen gaat door. Dan heb ik geen zorg meer voor me levensdagen. Dan gaan we maar ’s van voren af aan wat nieuws opzetten.”

„Nou wie zegt der dat je geen vrouw kan krijgen.” Zij hield zich in scherts. „As ik niet verzegd was, weet ik niet of ik geen ja zou zeggen.”

„Je bent verzegd, ja.” Hij zweeg. „Och as je een goed huwelijk kan doen. Je bent mal as je niet doorzet. Mot je aan je eigen keus houen. Een flinke goeie man is alles voor een vrouw. Je legt maar een