Ter bruiloft

kracht. Mompelen van Brinkmans: „Jij neemt de baas, ik de knecht”. De jonge inspecteur, tot storm klaar: „Terugl” Zij keerden zich om. Inspecteur en agent achter hen. Opdrijvend. Plotseling keeren Jan en Tom zich opnieuw. De agent duizelde van een vuistslag van Brinkmans. Een trap tegen zijn buik smakt hem languit omver. In de keel van den kleinen zwarten Inspecteur Van den Heuvel’s vuist-greep. Zijn pet in de goot. Snelle grepen. Zijn sabel sloeg hem vijfmaal achtereen op hoofd en dijen. Hij kon niet meer opstaan. De agent wilde in de beenen komen. Schreeuwde onder de slagen met den sabel van zijn chef. Zijn eigen lat lag een eind verderop. Jan Brinkmans greep het wapen. Holde er mee de straat uit. Verward. Een kind, met de onverwachte kans verlegen. Van de overwinning dronken. Wist niet waar hij met het ding heen moest. Bewustwording droeg hem angst aan. Als een malloot holde hij door een paar straatjes, geheimzinnig en lachwekkend. Een reus met een zwaard uit het sprookje. Vluchtende kinderslachter en clown. Van den Heuvel schoot ongezien een zij-ingang van een huis in. Kreunend, hijgend van voldoening.

Sieuwert en Van Buren zagen Jan Brinkmans als een dolleman rennen met den sabel. Zagen hem het ding op een plat dakje slingeren, toen hij tot de helderheid kwam: ik moet hem kwijt. Hij zelf had zich te ver gedreven. Probeerde te ontkomen door zijn gang in te houden. Handen in de broek-