Persoonlijkheid

der geslachten, dat tot zich nemen van ’n uit velen beter en mooier lijkende man of vrouw, wel Liefde noemen; hij zou ze ’t, in heerlijke zeggingsverrukking, wel eens vertellen, wat hun verhoudingen bepaalde, die ze allen als werktuigen van eigen ordenenden wil, zonder op te kijken, voortspeelden, al lieten velen in donkere stilte zondig hun impulsie gaan.

Hij zou den grooten kamp met ’t leven beginnen, en onbevangen en wijd zou-ie z’n hunkerende ziel openzetten voor ’t geluk en voor de smart van de liefden, die komen zouden ....

Zoo, in ’t rustiger staan tegenover ’t nu voorgoed voorbij gew⁷eten verkeerde, besloot hij naar Annette te gaan, om ’t haar te zeggen. Och, zij zou ’t wel gauw w^reer vergeten zijn; als de eerste pijn maar geweken was, zou ze weten, dat ’t immers beter was voor haar. Dat als hij niet zóó van ’r hield, als een vrouw⁷ zooals zij w⁷as, verlangde, ze nooit met hem gelukkig zou zijn, want prikkelbaarheden, botsingen, misverstanden, zouen er zijn eiken dag. Zoo zou-ie ’t ’r wel zeggen, alles verklaren kön-ie niet aan haar, ze zou ’t niet begrijpen en andere dingen denken gaan. Nerveus toch was-ie toen-ie bij haar binnen ging. Hij dacht er over aan te kloppen. Hoe klein ’t leek, zou ’t misschien beter zijn, dat ze aan zijn koel-doen dadelijk iets merken en niet zoo hevig schrikken zou. Maar zij maakte zelf de deur al open en hij voelde z’n keel toegeknepen, toen-ie 'r uitgelaten-blij gezicht zag. Hij dwong zich tot een glimlachtrek alleen om z’n oogen heen, en al ’t vreeselijke zag hij gebeuren: hoe zou dat worden, als-ie gezegd had waarom-ie hier was gekomen, Zij lachte juichend-hoog door de kamer en stak hem haar beide