Persoonlijkheid

das onzin, ’k hoef ’t jou niet te vertellen, jij bent zoo dom niet, of je weet wel dat er dingen zijn, waar we ons sterk tegen móeten maken. Stel je voor, de minste buitensporigheid zou dan maar vat op ons moeten hebben hè? zoo wou jij ’t . . . laten gaan, laten gaan . . . toe maar . .

„Maak jij je maar sterk tegen alles m’n jonge, zei Ge-rard ... as je mij maar niet an m’n ooren erover leutert . . . jullie roepen allemaal net zoo lang over jullie kracht, tot ’t leven je 'n opstopper geeft en dan lig je nog veel geweldiger voor de wereld, omdat je ’t niet verwacht hebt.”

„La we niet zoo diep filozofeeren,” zei Johan, „jij bent ook ’n beetje moe zeker ...”

,,’k Ben kapot, ’k ga naar m’n kooi hoor, is d’r nog wat nieuws.”

„As je ’t intresseert, ’n uitsluiting bij de havenwerkers.” „Dacht je dat me dat niet intresseerde hè? zijn ze d’r uitgetrapt?”

„Ja hoor, hè je nog wat voor ze overgehouwen ?’k heb’n busje hier, ’t is honger ...”

„Arme bliksems — ’t is toch tuig hoor dat baasjesvolk, in doorsnee tenminste, kom hier met je busje . . . ’k zal ’s zoeken.”

Johan kon ’t busje dadelijk niet vinden. „Geef maar hier in elk geval zei-ie, anders raak je ’t weer kwijt.” Gerard diepte ’n kwartje op uit z’n vestzak en gaf het. „As je d’r maar geen stuk in je kraag voor koopen gaat morgen,” zei ie „ja ’k vertrouw je niet, man, doe ’t maar in ’t bussie hoor, je kon morgen wel’s voor ’n maffie vegetariërs-jenever gaan halen.”

„Dol jij maar.”