Persoonlijkheid

„En de rest weet je . . dat die vrouw van ’m afging, om weèr verschil van gedetailleerd-etische beginselen, en dat-ie toen eindelijk zoo hard d’r op los geboemeld heeft, dat-ie twee jaar later dood was.”

„Nou?” vroeg Johan, stil-geïnteresseerd, zich den man herinnerend in zijn propagandistischen tijd — hij vond ’m een flinke kerel, maar Gérard vertelde nooit iets of hij moest ’t weten.

„Jij zult ’t misschien toeschrijven aan z’n Fransche afkomst”, zei Gérard zacht-bitter „de Franschen zijn wuft.” „Is mogelijk — is lang niet onwaar. ...”

„Je kunt even noteeren gaan, ’n geslachtboom opzetten, z’n vader deed in speelgoed. . .” Hij stond even op, slingerde z’n stoffige regenjas over ’t boekenkastje in den hoek.

„Nou niet flauw worden,” zei Johan, „en och, wees zoo vriendelijk dat niet te doen hè ? da’s niet noodig, dat vind ’k vies, die jas waar jij overal mee geweest bent, gooi die nou niet over mijn boekenkast.”

„O, ’s goed ... je zult ’r anders niks van krijgen hoor, maar ’k zal ’m wel wegnemen.”

„En wat denk jij nou?” vroeg Johan, „vind jij die vent nou geen ploert?”

„Om de waarheid te zeggen, m’n jonge, ’k heb verzuimd daarover na te denken, ’k had tot nog toe alleen maar te doen met z’n vrouw, in een hoekie van de kroeg zat ze waarachtig bij me te huilen, ik kwam veel bij ze, toen ze in de Pijp woonden, ze hadden ’t heel goed en ze was verdomd lief voor ’m hoor.”

„En weet ze nou dan dat ie dood is?”

„Natuurlijk ... ze had hem wel weer teruggenomen, as-ie maar weer gekomen was, nou is ze kapot dat ie