Persoonlijkheid

z’n oogen ... en hij schudde met z’n hoofd:

„Waarachtig kerel, je zou ’t leven ’s dieper onder de oogen moeten zien, onbewust, al was ’t voor éénmaal, wat zou je ’n ontroering voelen, die je noü nooit gehad hebt waarschijnlijk . . . althans daar niet van . . . wat zou je al die princiepetjes enzoo dan nietig vinden.”

„Kan wel zijn, maar ’k wéét nou eenmaal vooruit, dat ’t niet goed is ... ik hoef geen ontroeringen op te doen.” „Och,” zacht herinnering-inlevend zei Gerard, „as je dat nou ’s gezien had man ... je heb toch Frits Legras wel gekend?”

„Frits Legras, ja . . . da’s, die eerst propagandist was.” „Eerst propagandist . . . neé, niet eerst propagandist, — eerst reiziger . . .”

„Nou ja, dat komt er nou niet op an.”

,,’t Komt er wèl op an, niét dat-ie reiziger was, maar dat-ie toen met ’n vrouw geleefd heeft, die ’k eergisteren heb aangetroffen.

„O, en wat zou die vrouw.”

„Die vrouw had ’k in geen drie jaar gezien, nou vond ik ’r eergisteravond in ’n nachtkroeg, en toen heeft ze me de heele historie nog s op nieuw verteld . . . maar asje dat gezien had, zeg, dat échte groote leed van die vrouw, ze was uitgelaten toen ze me zag ...”

„Is-ie daar later dan van afgegaan?

„Ja”, toen werd-ie bekeerd tot jou geloof, de ethiek, en toen-ie dat geloof had, nou toen kon-ie niet meer sympathiseeren met haar gebrék aan ethiek en toen trouwde-die met 'n andere vrouw, op ’t stadhuis, snap je.”

,,’t Is mogelijk,” zei Johan, de glazen van ’t boekenkastje nawrijvend met z’n zakdoek.