Pakkettenrapport Rode Kruis

bestemming door de kampleiding werden achtergehouden. Enkele kampen, weldra met name bekend, stonden deze pakketten in de aanvang toe.

Op 18 December 1942 zond de Beauftragte des deutschen R.K. in zijn hoedanigheid als hoofd van de afd. Volksgezondheid van het General-Kommissariat für Verwaltung und Justiz een schrijven aan het Hoofdbestuur', waarin werd vermeld, dat het zenden van pakketten aan „Strafgefangene und Schutzhäftlinge nicht in das Aufgabengebiet des N.R.K. fallen.”

Op 12 April werd door de secretaris-generaal van de S.S. Brigadeführer und Generalmajor der Polizei Dr. Harster, Befehlshaber der Sicherheits Polizei und des S.D. de navolgende verklaring verkregen: „Ich bin gern bereit dem von Ihnen mir empfohlenen Dr. van „Overeem und seiner Frau als einzigen offiziellen Vertretern des „N.R.K. Verhandlungen mit dem Kommandanten des Konzentrationslagers Hertogenbosch und — falls erforderlich — „auch mit den Kommandanten der übrigen Lager, über die „Versorgung mit Medikamenten, ärtzlichen Hilfsmitteln u.s.w. zu „ermöglichen”.

Aan de hand van dit document en het daarin voorkomende woord „u.s.w.” begon de actie van mevr. v. Overeem, weldra als „Dienst voor speciale Hulpverlening” officieel onder het N.R.K. gebracht. Allereerst werd Vught, weldra de strafgevangenissen te Scheveningen (Oranje Hotel), Amsterdam (Weteringschans, Amstelveenseweg), Rotterdam (Haagse Veer) en Arnhem, alsmede de kampen te Amersfoort en Haaren, regelmatig eens of tweemaal per 14 dagen van levensmiddelen voorzien, werden de gevangenen doorgelicht, klachten over behandeling, hygiënische wantoestanden enz. doorgegeven aan de Befehlshaber der Sicherheitsdienst en daalden inderdaad de angstwekkende sterftecijfers in de kampen Amersfoort en Vught van 72 per week tot 5 a. 6 en weldra 1 ä 2). Op dezelfde wijze, zij het ook niet op geregelde tijden, werden de Arbeitseinsatzlager für Juden te ’ t Zand (Zijpe) en Havelte geholpen.

Medio 1943 werd de Regierungsrat Lutz aan de Beauftragte van het Duitse Rode Kruis toegevoegd en leek het alsof de verhouding met het D.R.K. zich wat ging ontspannen. Opnieuw werd getracht pakket-zendingen naar de Duitse concentratiekampen te verwerken; Regie-rungsrat Lutz eiste alleen, dat hij van aantallen en inhoud op de hoogte gehouden moest worden (brief 13 Augustus 1943); doch hij werd zeer kort daarop door Reuter weggewerkt en opnieuw werd alle hulpverlening aan de Nederlandse politieke gevangenen in Duitsland gedwarsboomd.

In Mei 1944 volgen dan opnieuw 2 brieven van de Beauftragte van het D.R.K., waarin namens de Reichsminister der Justiz en namens de Befehlshaber der Sicherheitspolizei nogmaals verboden werd levensmiddelenpakketten aan concentratiekampen te verzenden.

Aangezien men de hulpverlening aan de Duitse concentratiekampen, ondanks de verbodsbepalingen niet wenste op te geven, werden door het N.R.K. de hulpacties van derden zoveel mogelijk ondersteund.