Pakkettenrapport Rode Kruis

12

Wellicht is het goed hier enkele cijfers ten aanzien van de diverse categorieën gevangenen te noemen:

Het totaal aantal Nederlandse krijgsgevangenen in Duitsland bedroeg ongeveer 10.500 personen, waarvan er 22 als vermist zijn opgegeven en 244 als overleden zijn geregistreerd.

Het aantal over de grenzen afgevoerde -politieke gevangenen bedroeg 29.000, waarvan als gerepatrieerd zijn vermeld 7.000, overleden (voor zover geregistreerd) 18.000 en nog als vermist staan opgegeven maximaal 2400.

Van de circa 140.000 Joden hier te lande werden er 110.000 naar het buitenland afgevoerd, waarvan slechts 6000 terugkeerden.

De navolgende meer gedetailleerde opgaven kunnen dienen ter nadere illustratie:

Het aantal Nederlanders in Sachsenhausen bedroeg eind Augustus

1944 ongeveer 350. Na de evacuatie van het concentratiekamp Vught steeg dit aantal tot ± 35°o. Midden October 1944 daalde het door enkele transporten, weer tot ongeveer 1800. Aan het begin van de dodenmars vertrokken op 21 April 1945 uit Sachsenhausen ongeveer 900 Nederlanders. Hiervan is het grootste deel onderweg om het leven gekomen. Naar aanleiding van de aan de grensstations gehouden tellingen van uit Duitsland terugkerende politieke gevangenen moet worden aangenomen, dat tenslotte van deze groep niet meer dan 236 het vaderland hebben bereikt.

HOOFDSTUK 2.

Van welke instanties had men hulp mogen verwachten en wat

hebben die bereikt?

In dit verband moeten genoemd worden: •

a.    Het    Nederlandse Rode Kruis te ’s-Gravenhage.

b.    Het    Internationale Comité van het Rode Kruis    te    Genève.

c.    Het    London-Committee van het N.R.K. te Londen.

d.    De Nederlandse Regering te Londen.

Hoofdstuk 2-a. Het Nederlandse Rode Kruis hield zich hoofdzakelijk bezig met de verzorging van krijgsgevangenen, welke taak, neergelegd in de Conventie van Genève, werd opgedragen aan enige afdelingen van het Informatiebureau.

Behalve, dat voornoemd Informatiebureau aan de eerste groep van 73 officieren (die geweigerd hadden de Duitse verklaring te tekenen), benevens aan niet-Nederlandse krijgsgevangenen, aan de in het buitenland gevangen gehouden gijzelaars en aan Nederlandse politieke gevangenen, die zich in 1940 bevonden in Franse concentratiekampen te Saint Cyprien en Gurs, ^nwe-pakketten doorzond, werden aanvankelijk 2 maal per maand Rode Kruis-eenheidspakketten van 5 kg toegezonden aan de voornoemde 73 krijgsgevangenen (kampen te Schokken en Colditz) en gijzelaars (aanvankelijk ondergebracht in Buchenwald) en aan de dadelijk na het uitbreken van de oorlog in Duitsland geïnterneerde mannen (kamp Wuelsburg) en vrouwen (kamp te Ravensbrück). Moeilijkheden met de bezettende macht en het Duitse Rode Kruis