Zegepraal

6r

gewaden. En 't brandende naakt van haar lichamen ver-huivert al woester wellust.

Kijk, die meisjes als 'n groep najaden, slanker, vleugliger en lichter in 't zeegroene tulle van haar gewaad omwolkt. Ze wiegen, en d'r haar-leliën wiegelen mee.

Zie haar gewaad dooraderd van bloemselen, doorweven van mistzilver en doorzoet van bruidsgeur.

Zie eene, wondre roodblonde daar, met dien rooden zwijmel in de gloei-oogen. Haar ranke taille en buig-fijne lendenen staan omsloten in de gouden centuur ; haar wolkkleed kreukt ze samen even, in prachtval van fijne vouwen. Haar naakt lijf blankt mat achter de sluiering, in warmen levenssidder

----Ze verlangt, ze roept stil, ze smeekt stom, en de huiver

van haar gesmoord behagen spartelt uit haar roode begeer-oogen, smacht uit den krul van d'r lippen, trilt uit haar fijn-bevende neusvleugels.

Zie die and're daar onder den fonteinensproei, in haar goudstof ! Wat 'n wond're omsluiering en godlijke graciestand. De haren omvlochten met cyclaam.

Ze lacht; ze lacht in kat-zachten wellust en streelt zich den gloeienden hals.

Vóór haar knielt een goudkrullig meisje, naakt tot de voeten, alleen luchtig de borstjes omsjerpt met 'n purp'ren stof, de gouden krullen in wiegelenden tooi, vol slanke margrieten en blauwe lobeliaas.

Naast haar knielt 'n wondermeisje, achterover de zwellende hals in blanken huiver van gespannen lijn, de borsten in mollige ronding omschaduwd, daaronder een zeegroene sluier, gevlochten met handjes van elfen, vol kelkende purperwinde. Zie, hoe de gloed van de winde haar purperend beschijnt in 't maangeglans.

Heur lokken, en rondom de slapen, vonken zacht van goudster en purperwinde. En achter haar in groepjes, staan weer anderen, wiegen uitgedost in zilverende kleedij en zacht paarl-moerige glanzen als van schelpenlicht.

Zie ze staan, stom, de oogen met felle bliksems van hartstocht