Zegepraal

4i

zuchten en zingen, haar melodisch orgelen en schreien te laten ontstijgen aan d'r bevende klankziel ?

Je weet liefste wat muziek voor mij is ! Heb jij me niet altijd 'n symfonist genoemd ? Ja Florence, muziek is een groot wondergeheim van 't ziele-drama, voor ieder mensch apart, en voor de menschheid te saam. Dat is juist haar ontzettende mysterie, dat één uiting ons ieder apart geheel verschillend beroert, en te samen toch de heiligste rust en vrede schenkt. Een uiting, die verschillende zielen, geheel verschillende dingen zegt en allen toch gelukkig maakt.

Muziek is opperste kunst.

Maar toch liefste denk niet, dat ik haar verkies boven schilder-, boven letterkunst ?

'k Doorleef in het rijk van kleur en lijn, toon en licht, in dat van zang en klank, melodie en orchestratie, in literatuur, gelijkelijk de schoonheid, om 't even uit welk gebied der goddelijke kunst ze tot mij komt. Waar de hoogste schoonheidsontroering ook wordt aangebracht, ik sta er bij, er in.

Zoo had ik nu al tien jaar geleefd, toen ik twee maanden voor m'n ziekte een heel vreemde tegenwerking in m'n eigen geest onderging.

Je weet, dat ik mij verleden jaar uitsluitend aan scheppend werk wou geven.

Ik voelde 'n roman te moeten schrijven, met episch-lyrische dramatiek.

Ik was begonnen met heerlijken lust en dollen ijver.

Dagen achtereen werkte, zwoegde ik, met vol scheppingsgenot, en 's nachts leefde ik in de geheel tegengestelde wereld van mijn studie.

Ik vond dat kontrast van mijn dag- en nachtleven verrukkelijk.

Ik aanbid de realiteit, de mét geest en ziel en zinnefijnheid verdiepte realiteit. Ik vind de waarneemkunst prachtig als ze niet bij uitwendige karakteristiek blijft, maar van typeering naar psychologische analyse gaat. Ik voel me in merg en been realist, maar gansch vreemd aan schoolsch-literair ge-